Alexander (15, ik-persoon) vertelt in zes van de elf hoofdstukken over het zomerkamp waar hij eigenlijk al niet heen wilde. Hij spreekt de lezer ook aan (dacht je soms dat..) in een voor hen wellicht onbekende setting die overduidelijk refereert aan het eiland Utoya waar terrorist Breivik in 2011 veel scholieren doodschoot. Alexander verschuilt zich in een boom terwijl om hem heen de lijken liggen.In de overige hoofdstukken vertelt de alwetende verteller over andere personen die samen de handen ineenslaan om te overleven, eten te vinden en alarm te slaan. Ondertussen verliezen ze steeds meer mensen. Vrij gruwelijk en plastisch worden de moorden beschreven met wel enige afschuw en angst erbij maar het wordt bijna grappig en cynisch beschreven. De karakters worden wel goed neergezet evenals de beweegredenen van ieders handelen. De ontknoping is onverwachts en verbijsterend. Spannend en ondanks de perspectiefwisseling lekker leesbaar voor sterke magen die wat slordige fouten over het hoofd kunnen zien. Met foto-omslag dat de sombere dreiging goed weergeeft. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst